Նույնիսկ երբ այլ դպրոց էի գնում, ես ու ընկերուհիս շարունակում էինք մեր շփումը պահպանել։ Դպրոցից հետո գնացի քաղաք և սովորեցի, ընկերուհիս ամուսնացավ և շուտով դուստր ունեցավ։ Նա խնդրեց ինձ կնքամայր դառնալ և ես համաձայնեցի։ Համալսարանից հետո անձնական կյանքս լավացավ, ծանոթացա ապագա ամուսնուս հետ, ամուսնացանք։ Երբեք չեմ մոռացել իմ սանիկին, տոներին նվերներ, փող էի ուղարկում, ժամանելուն պես զբոսնում էի հետը։
Իսկ հիմա նա դեռահաս է և մեր շփումը դարձել է ավելի քիչ, նա զանգում է, երբ ինձանից որևէ բան է պետք լինում։ Նախկին ընկերուհուս հետ իմ հարաբերությունները նույնպես զրոյացան:Մենք վաղուցվանից չենք շփվել, ինչպես նախկինում: Մենք ընդհանուր ոչինչ չունենք, նա չորրորդ երեխան է ծնում, իսկ ես դեռ ժամանակ չեմ ունեցել երեխա ունենալ, ես կարիերիստ եմ, դեռ կհասցնեմ։
Իսկ վերջերս իմացա, որ իմ սանիկը պետք է գա մայրաքաղաք սովորելու, և, իհարկե, կապրի մեզ հետ։ Անմիջապես զգուշացրեցի, որ երեխային չեմ նայի, մեզ հետ էլ չի ապրի։ Ինչպես հետևեմ ուրիշի երեխային: Ես նման պատասխանատվություն չեմ ստանձնի, իսկ եթե սխալ ճանապարհով գնա։ Իհարկե, ես կարող եմ օգնել ցույց տալ համալսարանները, կազմակերպել զբոսանք քաղաքում,
բայց թող նա ապրի հանրակացարանում, ինչպես բոլոր ուսանողները:Մեր շփման վերջնակետը եղավ այն, երբ ես ու ամուսինս մեկնեցինք ծով հանգստանալու, իսկ ընկերուհիս ասաց, որ իր երեխային էլ պետք է, վերցնեինք, քանի որ նա ծով չի տեսել: Դրանից հետո ես դադարեցի խոսել ընկերուհուս հետ և գրել նրան:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց news94daily.com-ը
