Երեկ ամուսնուս հետ վիճելուց հետո տղաս դուրս եկավ տանից ու հիմա նույնիսկ զանգերիս չի պատասխանում․․․Այն, ինչ ինքն է
ցանկանում, մեզ համար ուղղակի անթույլատրելի է։Մեր տղան որոշեց, որ մենք վատ ծնողներ ենք և իր չափահաս դառնալը տոնելու
փոխարեն մեզ համար ներկայացում կազմակերպեց։
Բանն այն է, որ մեր տղան անցած ամիս դարձավ տասնութ տարեկան:Ես ու ամուսինս որոշեցինք նրան մի քանի հազար դոլար տալ,
որպեսզի նա ավելի շատ փող աշխատելու ցանկաություն ունենան և իր մեքենան գնի։Մեքենան կարևոր է։ Սակայն մեր որդին փող
ու մեքենա չէր ուզում։
Նա համոզված էր, որ ես ու ամուսինս պարտավոր ենք նրան նվիրել մեր սեփական բնակարանը։Այո, մենք ունենք մեկ սենյականոց
փոքրիկ բնակարան, որը ժառանգել եմ տատիկիցս, բայց մենք այն վարձով ենք տալիս և լավ ամսական բոնուս ունենք: Սկզբունքո-
րեն սա այն հիմնական աղբյուրն է, որից մենք գումար ենք խնայել և կարողացել ենք այս գումարը տալ մեր որդուն։Բայց որդիս այլ
կերպ որոշեց:
Նա ակնկալում էր, որ այս բնակարանը նվեր կստանա։ Նա դա պատճառաբանեց նրանով, որ ինքը երիտասարդ տղա է և նրան ա-
ռանձին բնակարան է պետք, որպեսզի այնտեղ ժամանակ անցկացնի աղջիկների կամ ընկերների հետ։Չէ, մեր տղան լավն է ու քա-
ղաքավարի։Բայց նրա ընկերները բոլորովին այլ են։ Նրանք կարող են գալ մեր բնակարան և այնտեղ ա լկոհ ոլ խ մել, կռ իվ անել կամ
ավելի վատ բան:
Ես ու ամուսինս նույնիսկ որոշեցինք, որ այս բնակարանը կտանք մեր որդուն, բայց հետո, երբ նա ստեղծի իր ընտանիքը, որպեսզի
անմիջապես կնոջ հետ առանձին ապրի։ Իսկ մինչ այդ մենք դեռ նախատեսում էինք այնտեղ վերանորոգում կատարել։Բայց որդիս
բոլորովին չէր ուզում մեզ լսել։ Եվ նա միայն բղավեց, որ մենք վատ ծնողներ ենք ու չենք թողնում, որ նա նորմալ կյանքով ապրի։ Այժմ
նա տանից հեռացել է և զանգերին անգամ չի պատասխանում.
Ինչ կանեիք դուք այս իրավիճակում:
